ben kimim ki

insanın kendisine sormak isteyeceği son sorudur. kimseyi bu işkenceye maruz bırakmayın. kimseye dışlanmışlık hissettirmeyin. öyle ya; kimseye "ben kimim ki, hatta ben nereden dışlanıyorum ki?" gibi durumlara düşürmeyin. bu soru, ruhani çöküş ve uzun, rotasız yürüyüşler ile doğru orantılıdır. kişi bunun cevabını bulana kadar, bir yandan kafasındaki soyut düşünceleri mıncıklarken öte yandan somut dünyanın ortasında sadece bir göz olarak yürür. yürümeye devam eder. düşünmeye devam eder. sonra evine gider kişi. artık bir cevap aramıyordur. cevabı bulduğundan değil; bulamayıp yorgun düştüğünden, zihnindeki sızıntıya dayanamaz olduğundan, gözlerinin yaşını silecek elleri artık üşüdüğündendir. ki bir başkasından da isteyememiştir asla, omzunda yer açmasını. ben kimim ki.

niye bana tekrar dönmüyor hiç mi özlemiyor falan diye kendi kendime soruyorum bazen sonra diyorum ki mecnun leyla'sına, kerem aslı'sına kavușamamıș. lan hadi diyorum kavuştun, brad pitt le angelina jolie bile ayrıldı lan ben kimim ki ölümsüz bir ilişkim olsun? sonra bi sigara yakıp yoluma devam ediyorum.

ben kimim ki benden hoşlansın sevsin..

ben 'sen'im sen 'ben'sin biz 'biz'iz biz 'hepimiz'iz

zaten

patikli kim ki dış kapının dış mandalı

bir soru. her insanın hayatı boyunca en az bir kere sorup, cevabı üzerinde günlerce düşünmesi gereken soru.

geceyse şayet, yalnızsan bir de. gözlerini doldurmaya, göğüs kafesini sıkmaya, ağlamamak adına nefesini tutmana tek başına yeter bu cümle. buruk bir gülümseme eşlik eder sonra sabahlar erken gelmeli öyle gecelere. sabahlar erken gelmeli

ben kimim ki zaten kalıbı haklı kişi tarafından doğru yerde söylendiği zaman insan apışıp kalıyor. etkili bir söz.